Blog terakhir! Hampir kembali ke Belanda...

29-11-2014 / 22:30 / Kos Urbanestindo, Jakarta

En toen was het alweer eind november, ik kan moeilijk geloven dat het er nu toch echt bijna op zit! Deze maand bestond voornamelijk uit stagelopen en familie bezoekjes. Ook kwam Farah ons opzoeken, een goede vriendin en medestudente die na ons studiesemester op UPH als enige haar stage in Tokio is gaan doen. Erg gezellig dus, want ik miste haar gezelschap wel hier!

In de tweede week van november heb ik voor de laatste keer een bezoekje gebracht aan tante Magda en oom Dicky in Bandung. Anders dan de vorige keer moest iedereen helaas gewoon werken in het weekend, waardoor we geen uitstapjes konden maken. Wel hadden Erika en Deva de zaterdag vrij gevraagd om met mij naar het zwembad te gaan. Verder ben ik de zondag met tante Magda en Erika naar de ‘Pasar Baru’ (nieuwe markt) geweest om batiksjaaltjes in te slaan. Naast de berg aan sjaaltjes die ik daar gekocht had, kreeg ik van tante Magda ook nog heel wat souvenirtjes mee naar huis…hopelijk gaat het allemaal passen!

Met nog maar twee weken in het vooruitzicht ben ik mijn stage langzaam aan het afronden. Afgelopen donderdag heb ik een eindpresentatie gegeven aan het management en aan mijn directe collega’s van de Export Sales afdeling. Hierin moest ik al mijn bevindingen en de marktstrategie presenteren. Alhoewel ik erg zenuwachtig was ging het volgens mij nog wel redelijk goed. Naast werken heeft Argha Karya (mijn stagebedrijf) mij ook geleerd te golfen. Twee weken geleden namen mijn collega’s me mee naar de golfbaan van Sentul in Bogor. Uiteraard in de pauze die voor de verandering niet 2 uur duurde maar 3 uur…:-) Golfen is een sport die bijna alle werknemers in Argha Karya beoefenen, het bedrijf geeft zijn werknemers namelijk korting voor deze golfbaan. Vooral mijn collega Yohanes kan een aardig balletje slaan en heeft het mij daarom ook geleerd. Het ging aardig goed voor een eerste keertje! :-). 

Een bijzondere gebeurtenis in deze maand was mijn ontmoeting met de familie van oma. Een paar weken terug werd ik door een onbekend iemand op Facebook benaderd. Deze persoon (Yusnita) beweerde dat zij een achternicht van mij was en dat zij van Tante Arwan (uit Papua) had vernomen dat ik tijdelijk in Jakarta zat. Zij wilde mij graag ontmoeten voor ik weer terug naar Nederland zou gaan. Vorige zondag heb ik dan ook met haar afgesproken in Central Park. Ze was niet alleen, samen met nog drie andere nichtjes (Leonora, Pingkan en Rianitha) en tante Amini kwamen zij mij opzoeken. Hele lieve mensen die ook bijna allemaal goed Engels spreken (…ik praat graag alleen Bahasa als het niet anders kan..haha). Tante Amini wist veel over onze familie in Nederland en liet mij wat oude foto’s van mama en tante Liesbeth zien die in Kaimana genomen waren. Na de lunch gingen we naar een karaokebar, wat ook erg gezellig was. Mijn achternichtjes zijn allemaal net iets ouder dan ik, waardoor ik het goed met hun kon vinden. Eentje van hun (Rianitha) woont zelfs vlak bij mij in de buurt en gaat naar dezelfde school als Camiel. Een beetje jammer dat ik hun nu pas heb leren kennen! 

Omdat dit mijn laatste blog zal zijn, wil ik nog even snel een opsomming maken van de dingen die ik ga missen aan Jakarta:

- Goedkoop en lekker (straat)eten;

- Het fancy uitgaansleven (rooftop bars & grote clubs);

- De Pembantu’s (de meisjes die mijn kamer opruimen, eten koken en mijn was doen!);

- De warmte (ik ben een koukleum);

- De super grote en luxe winkelcentra;

- Goedkope bioscoopkaartjes (niet te vergeten: de Première & 4D bioscoop);

- Goedkope massages;

- Binnen twee uurtjes op het strand van Bali of de Gili-eilanden kunnen liggen.

Natuurlijk mag een lijstje van de dingen die ik sowieso NIET ga missen ook niet ontbreken:

- MACET!!!!!!; oftewel de files hier in Jakarta;

- Elke dag rijst en/of noodles als ontbijt én middageten;

- De drukte & chaos; (Om een paar voorbeelden te noemen: hele gezinnen op één scooter zonder helm, een overvolle open-vrachtwagen met mensen waar je normaal dieren op vervoert en, ook wel apart: jongens van de straat die midden op de dag in een drukke file de koplampen van auto's eraf trekken... )

- Het rijgedrag van de Indonesiërs; (mijn collega's kunnen er ook wat van, altijd maar racen en auto’s van links en rechts inhalen…levensgevaarlijk!)

- Vaak aangestaard worden;

- De ‘Indomaret’ en eigenlijk elke andere winkel met zijn ‘slome personeel’ haha…Ik kan maar niet wennen aan dat ‘Jam karet’;  

- De tropische regenbuien (januari-februari staat bekend als de maanden waarbij het zelfs flink kan overstromen in Jakarta, dus hopelijk maak ik dit niet mee!).

Tot over twee weekjes!! :-)

(Foto’s zal ik nog wel blijven uploaden trouwens).

Salam & Cium,

xxx