Gili & Lombok dan akhir semester

25-07-2014 / 15:10 / U-Residence, Karawaci

Deze laatste maand school is erg druk. Alle research papers, essays en presentaties zijn inmiddels achter de rug, maar binnenkort moeten wij de final exams afleggen. Natuurlijk heb ik ook weer een heleboel leuke dingen gedaan sinds mijn laatste blog. Te beginnen bij ons weekendje in Gili & Lombok.

De allereerste dag dat Laura, Farah en ik in Lombok aankwamen, hadden we direct de overtocht naar Gili Trawangan gemaakt waar ons onderkomen was. Met een privéchauffeur die we op Lombok hadden gehuurd werden we van het vliegveld naar de haven gebracht. Zo’n 2 uur durende reis. Vanaf daar namen we een kleine speetboot. Eenmaal aangekomen op Gili moest ik gelijk denken aan Pulau Tidung. Het schooluitje met Ibu Hanna naar één van de 1000 eilandjes boven Jakarta. Nergens gemotoriseerd vervoer, enkel de benenwagen, fiets en een paard -met- wagen. Een erg liefelijk klein eiland. Het grote verschil met Pulau Tidung: ALLEEN MAAR ‘BULE’, oftewel: blanken. Gili Trawangan bestaat uit 90/95% toeristen, het is nog erger dan op Bali! …:-) Ons onderkomen zag er erg schattig uit, “Coconut Dream Bungalow” en lag niet ver van het strand en de uitgaansplekken. Helaas iets minder: die avond/nacht kwamen wij erachter dat we kakkerlakken hadden. Maar met het nodige gif hebben we ze niet meer gezien gelukkig.

De allereerste dag op Gili Trawangan hebben wij aan het strand gelegen, de zonsondergang bekeken en het eiland verkend. Kortom, een erg relaxed dagje na een drukke week school. Die avond hadden wij gelijk twee excursies voor de andere dagen geboekt. Met de eerste excursie zouden wij de andere Gili eilanden gaan bekijken: Gili Air & Gili Meno. Voor vier uurtjes hadden wij een ‘spinnenboot’ gehuurd die ons naar de eilanden bracht. Erg grappig om te zien, is dat het toerisme op deze twee eilandjes veel minder is. Wel echte paradijsjes zijn het: mooi helder blauw zeewater en witte stranden.

Die avond was de Ramadan van start gegaan. Dit hield in dat er geen muziek werd gedraaid in de danscafeetjes (drank mag normaal gesproken ook niet geschonken worden, maar omdat dit eiland leeft van het toerisme is daar een uitzondering voor gemaakt). Het gevolg: mensen gingen met koptelefoons dansen in de uitgaansplekjes… een erg raar gezicht. Farah, Laura en ik hebben het daarom maar bij het WK gehouden. Een stel Amerikaanse studenten die wij eerder die dag hadden ontmoet namen ons die avond/nacht nog mee naar het strand. Ze wilde ons iets laten zien: glinsterend fel blauwe sterretjes op het strand: plankton. De Gili eilanden schijnt één van de weinige plekken te zijn waar dit fenomeen is te zien. Erg bijzonder en mooi, helaas heb ik het niet op een foto kunnen vastleggen.

De volgende ochtend hebben wij de overtocht terug naar Lombok gemaakt voor onze laatste excursie. We gingen de twee grote watervallen van Lombok bekijken, wat achteraf helaas een beetje tegenviel. Het was een lange autorit naar de bergen en een erg zware tocht naar de watervallen zelf. Al moet ik wel zeggen dat de tweede waterval erg mooi was. Na deze excursie hebben wij ons laten droppen in Kuta, het toeristische centrum van Lombok…wat was het daar uitgestorven zeg! Lombok staat niet echt op mijn lijstje om nog een keer te bezichtigen. Gili vond ik wel heel leuk, het echte eilandgevoel.

Met de BIPA lessen (Bahasa Cursus)  hebben wij de laatste weken ook erg leuke dingen gedaan. Ibu Hanna nam ons mee naar een traditionele avondmarkt…en wat bleek: er werd saté ular verkocht! Natuurlijk moesten wij dit slangenvlees proberen. Pythonvlees is een beetje taai, maar met veel pindasaus goed te eten. Reza heeft zelfs het slangenbloed gedronken. Dit schijnt goed te zijn voor de huid, maar ging een stapje te ver voor Lies en mij. Vooral omdat de cobra voor onze neus gedood werd voor zijn nog warme bloed…Ik heb er een filmpje van, maar helaas lukt het me niet deze te uploaden.  Gister hebben wij trouwens ons afscheidsetentje met al onze docenten Bahasa gehad. Ibu Hanna, Ibu Atalya en Bapak Made hadden wij meegenomen naar Pan&Flip, het eettentje in supermal Karawaci waar wij vaak te vinden zijn. Dit werd erg gewaardeerd, ik heb onze oude leraar Bapak Made (ergens in de 70 jaar) heerlijk zien smullen! :-)

Natuurlijk heb ik ook serieuze dingen gedaan. Zoals eerder vermeld, heb ik het erg druk gehad met school. Voor elk vak werden er wel opdrachten opgegeven, zowel groepsopdrachten als individuele opdrachten. Voor mijn stage die 18 augustus van start gaat, heb ik ook het een en ander geregeld. Mijn stagebaas heeft mij laten weten dat ik mijn eigen chauffeur krijg die mij iedere dag naar Bogor brengt. Hierdoor mag ik zelf beslissen waar ik in Jakarta wil wonen. Vanaf midden augustus verhuis ik daarom naar een Kos genaamd: “Urbanestindo” in Grogol, vlakbij winkelcentrum Taman Anggrek & Central Park. Na al het gedoe met ons appartement in U-Residence en de extra kosten leek het mij beter in een kos te wonen. Ook hoop ik op deze manier eerder in contact te komen met nieuwe mensen. De kos is net nieuw en heeft zo’n 53 kamers, mannen en vrouwen slapen op verschillende verdiepingen. Er zitten voornamelijk studenten in de kos omdat er een grote Universiteit om de hoek zit. Voor een kleine kamer betaal ik zo’n 3,6 miljoen rupiah per maand, dit is 230 euro. Elektriciteit, schoonmaakster, wasserette en zelfs ontbijt zit hier bij inbegrepen. Foto’s volgen snel.

Het laatste uitstapje dat ik heb gemaakt is naar Taman Mini. Een groot park net buiten Jakarta waarbij de cultuur van Jakarta centraal staat. Alle eilandjes van Indonesië zijn in een groot meer nagemaakt. Daarnaast kon je een kijkje nemen in de traditionele huizen van elk eiland. Vooral de huisjes in Sulawesi vond ik erg mooi. Het is een supergroot park dat je onmogelijk te voet helemaal kan bekijken. Daarom hadden wij voor 4 uurtjes een scooter gehuurd…wie is wij? Felipe en ik, een Amerikaan die net in Jakarta is komen wonen voor zijn werk en die ik een paar weken terug heb ontmoet. Omdat hij hiervoor een jaar in Vietnam heeft gewerkt en vaker scooter reed, heeft hij ons rondgereden …al heb ik het zelf natuurlijk ook even geprobeerd :-). Naast cultuur kon je ook veel tuinen bekijken. Zo gingen wij naar een vogelpark en wilden we naar het reptielenhuis om eindelijk de Komodo’s te bekijken, helaas was deze alleen gesloten. Maar,Taman Mini is zeker een aanrader om te bezoeken als je meer van de cultuur van Indonesië wil zien en voor een leuk dagje uit! :-)

Het is nu trouwens vakantie, “Idul Fitri” (het einde van de Ramadan). Waarbij het traditie is dat iedereen naar zijn of haar familie terugkeert, dit wordt “Mudik” genoemd… en ook ik doe hier aan mee! Morgenavond vertrek ik alleen met de bus naar Bandung om waarschijnlijk twee nachtjes bij familie te logeren. Tante Magda en Erika (haar dochter) komen mij oppikken bij het droppunt. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat zijn, aangezien ik hun nooit eerder heb ontmoet. Gelukkig kan Erika goed Engels mocht mijn Bahasa tekort schieten!

Salam & Cium,

xxx