Liburan saya di Tokyo!

13-04-2014 / 12:54 / Pakubuwono residence, Jakarta

Zoals velen wel wisten, was ik de afgelopen week niet in Indonesië. Samen met Farah en Reza ging ik 1 april t/m 11 april vakantie vieren in Tokio, Japan. Angel, een goede vriend van Farah en Reza kwam een dagje later aan vanuit Nederland en was dus ook gezellig mee. Onze eerste ervaring op het vliegveld van Haneda was echter niet zo positief. Er stond een super lange rij voor de immigratie controle. Zo lang heb ik nog nooit op een vliegveld moeten staan! Hierdoor hadden wij onze trein gemist en moesten wij wel met een taxi naar ons onderkomen. De vader van Reza had ons al gewaarschuwd voor de hoge kosten hiervan. Maar een nog groter probleem bleek het Engels te zijn. Geen enkele taxichauffeur sprak Engels, niet eens een klein beetje. Gelukkig kon Reza een beetje Japans waardoor het ons uiteindelijk wel gelukt was binnen een uurtje bij onze bestemming te zijn.

Gedurende onze tijd in Japan hebben wij in het Juyoh hostel gezeten. Een aanrader van andere TMA studenten die op dit moment met hun studiesemester in Tokio beginnen. Gelijk hadden zij, want Juyoh is zeker een goed hostel. Knus, schoon, goede faciliteiten en niet duur. Het hostel lag in Minami-Senju, zo’n 45 minuten met de metro van Shibuya, het centrum van Tokio vandaan. De volgende ochtend hebben wij daarom gelijk een ‘PASMO’ aangeschaft. Dit is hetzelfde als de OV Chipkaart in Nederland. Omdat de weersverwachtingen voor de rest van de week niet heel gunstig waren hebben wij onze eerste dag gelijk doorgebracht in het Ueno Park. Eind maart t/m begin april is het namelijk Sakura tijd, de tijd van de ‘cherry blossoms’ in Japan. Ueno Park was daarom erg mooi. Alle cherry blosssoms waren volop in bloei. Het park werd daarom ook druk bezocht.

In de avond hadden we met Mark (een andere TMA student), wat vrienden van Mark uit Nederland, Henry (het broertje van Farah die voor zijn psychologie studie in Tokio stage loopt) en zijn Japanse vriendin Ayano afgesproken bij Hachiko, Shibuya. Hier staat het bekende standbeeld van Hachiko. Dit was een Japanse hond die na de dood van zijn baasje nog 9 jaar lang gewacht heeft op zijn terugkeer bij het treinstation van Shibuya. Hier is ook een film over gemaakt met Richard Gere. Bij toeval heb ik deze film pas geleden nog in Nederland gekeken, anders had ik nooit geweten waarom het altijd zo druk is rond dit standbeeld. Voor ons fungeerde het ‘Hachiko statue’ meer als een ontmoetingsplek, omdat er helaas niet overal wifi is. Daarnaast lijkt Shibuya qua drukte op New York dus een herkenbare plek was zeker wel nodig! Die dag hebben wij met zijn allen in een Japans restaurant ‘op de grond’ gegeten en later met nog een stel andere TMA studenten de avond in een karaoke bar afgesloten …typisch Japans, haha!

Wat gelijk al opviel in Japan, was de kledingstijl van jongeren. Meisjes dragen lagen make-up en kleurlenzen. Maar het meest bizarre is nog wel dat zij super korte rokjes dragen. Zo kort zie je ze in Nederland niet, en dat terwijl het buiten echt nog niet warm is. Jongens zijn iets ‘normaler’ gekleed maar veel hebben een beetje halflang haar dat geverfd is. Hierdoor lijkt ‘Anime /Manga’ (een Japanse tekenstijl) soms echt ‘te leven’ in Japan. Wat daarnaast opviel is dat Japanners erg netjes zijn. Veel mensen dragen mondkapjes als zij verkouden of een beetje grieperig zijn om anderen niet aan te steken. Daarnaast gaat iedereen netjes in een rij staan als de metro eraan komt. Via de zijkanten voorpiepen zoals in Nederland, wordt hier niet gedaan. Daarnaast zijn veel Japanners erg behulpzaam, ook al spreken zij bijna allemaal geen Engels, ze zijn wel altijd bereid je te helpen.

De derde dag in Japan heeft het alleen maar geregend. Wat een verschil met de dag ervoor! Gelukkig hadden we de Sakura bomen toen al bekeken want die zouden nu wel een stuk minder mooi zijn. David, een medestudent die in Tokio studeert had aangeboden ons wat leuke plekken in Tokio te laten zien. Echter, door de regen hebben wij alleen gekke foto’s laten maken in Akihabara en zijn we wat winkels binnen gegaan. Daarna was het al snel een bar opzoeken. Het was namelijk niet alleen regenachtig, maar ik had het ook behoorlijk koud. In de avond hadden wij weer met Henry, het broertje van Farah afgesproken en gingen we sushi eten. Dit sushi restaurant was veel moderner dan die je in Nederland hebt. Via een Ipad kon je aangeven wat je wilde bestellen. Dit werd vervolgens op een soort elektronisch dienblad naar je tafel gestuurd. Ik zal hier later nog wel een filmpje van proberen te uploaden. Daarna gingen we nog naar een Shisha- tent aan de waterpijp. Ook erg gezellig met lekkere Indiase thee.

De vierde dag werden we verrast met de komst van Danny, een medestudent die op dit moment in Osaka studeert. Hij had met Reza en Angel afgesproken één dagje naar Tokio te komen als wij er ook zouden zijn. Die dag zijn we samen naar de Asakusa Tempel gegaan. Eén van de bekendste boeddhistische tempels in Tokio. Erg mooi en indrukwekkend! Daarna liepen we richting de ‘Tokyo Sky Tree’. Omdat het zo mooi weer was hebben wij onderweg onze lunch bij de 7Eleven gehaald en aan het water gegeten. Het weer blijkt dus maar weer erg afwisselend te zijn in Japan. Omdat we ‘s avonds zouden stappen in een club, genaamd ‘Ageha’, hebben we het niet al te laat gemaakt. Bij Henry thuis zouden we wat bier en ‘strongzero’ (een soort sterk mixdrankje) indrinken voor we naar Ageha zouden gaan. Alcohol in clubs is namelijk erg duur in Japan, terwijl het in de supermarkt juist weer erg goedkoop is. Bij Henry thuis hebben we vervolgens een strategie bedacht om mij de club in te krijgen. Ik ben namelijk de jongste van heel het stel en in Japan ben je pas volwassen (en mag je dus pas een club in) als je 20 jaar bent. Daarnaast is de controle veel strenger dan in Nederland. Ik zou met Farah’s ID kaart als eerst naar binnen gaan samen met Ayano, het vriendinnetje van Henry. Zij spreekt immers Japans en dat zou de situatie kunnen vergemakkelijken. Farah zou met de tweede groep naar binnen gaan, zij had namelijk precies dezelfde foto op haar paspoort staan als op haar ID kaart. Dit was dus nog erg spannend, ten eerste omdat ik niet op Farah lijk en ten tweede omdat zij een paar minuten later met precies dezelfde pasfoto en gegevens binnen moest komen…maar het was gelukt! De bewaker keek enkel naar mijn geboortedatum en het was hem blijkbaar niet opgevallen dat hij twee keer precies dezelfde datum zag staan! Omdat het ‘ladiesnight’ was hoefden Farah, Ayano en ik ook nog eens niets te betalen en nog leuker: we konden onze haren laten krullen of laten opsteken! Er leek wel een soort kleine kapper boven de club te zitten, haha…Kortom, een erg leuke avond! :-)

De volgende dag hadden we het rustig aangedaan. Enkel winkelen in Harajuku en pizza eten bij Shakey’s. ’s Avonds gingen we nog terug naar Shibuya om een cafeetje te pakken. Maar helaas, we waren vergeten dat het zaterdagavond was dus alles zat propvol. Omdat Danny die avond de nachtbus terug naar Osaka zou pakken, hebben we wat tijd gedood in een onopvallend Duits cafeetje waar nog wel plek was.

De zesde dag gingen Reza en Angel naar Osaka met de ‘bullet train’ waar zij een dagje bij medestudenten zouden verblijven en vervolgens zouden doortrekken naar Kyoto. Farah en ik bleven in Minami-Senju achter en hadden met Henry, Farley en Rob (twee andere TMA-studenten) afgesproken de dag door te brengen. Helaas weer de hele dag regen en kou, waardoor drankjes en snacks in de ‘Hub’ (café) het enige leuke was om te doen.

De dag erna zou het mooier weer worden, hierdoor gingen Farah en ik die maandag met zijn tweeën naar Hakone. Dit is een groot nationaal park zo’n twee uur buiten Tokio. Eenmaal op Shinjuku station werden we door een Japanse zakenman aangesproken. Hij zag dat wij wat problemen hadden de weg naar Hakone te vinden. Deze man heeft ons toen helemaal geholpen onze treintickets en goedkope kaartjes voor het Hakone park te regelen, echt heel vriendelijk! Eenmaal aangekomen in Hakone konden wij met onze ‘Freepass’ elk voertuig nemen om zo heel het park te kunnen zien in een paar uur. Dit hield in: de sightseeing cruise op het mooie meer van Hakone, een kabelbaan die ons Mount Fuji liet zien en een treintje en bus die ons weer terugbrachten naar het treinstation van Hakone. Zeker de moeite waard en even weg uit het drukke Tokio! Na deze lange dag gingen we niet terug naar ons hostel in Minami- Senju, maar naar Fuchinobe. Hier bevindt zich namelijk het dorm van Mark en Farley (en bijna alle andere TMA studenten die in Tokio studeren) en wij zouden er drie nachtjes overnachten. Eenmaal aangekomen in Fuchinobe hebben wij gelijk kennis gemaakt met wat exchange students die bij hun in de klas zitten. Erg leuke en grappige mensen uit alle hoeken van de wereld.

De volgende dag zou het erg mooi weer worden, zo’n 22 graden. Hierdoor had Rob (medestudent) een Hanami feest georganiseerd in Yoyogi park. Dit houdt in: dronken worden onder de Sakura bomen! :-) Die dag hebben wij nog meer mensen leren kennen, zo ook Carolien, het zusje van Rob die voor twee weken haar broer kwam opzoeken in Tokio. Omdat we het goed konden vinden met Carolien, hadden Farah, Mark en ik de volgende dag met haar in Machida park afgesproken. Dit park is erg rustig en je kan er goed picknicken, wat we later ook met Farley en Rob erbij hadden gedaan. Wat jammer was is dat Carolien die avond alweer terug vloog naar Nederland, wij hadden haar echt eerder moeten ontmoeten!

Die dag erna waren Reza en Angel weer terug in Tokio. Dit kwam goed uit want Farah had een dagje alleen met Mark gepland. Ik ging dus samen met de jongens naar Harajuku om wat souvenirtjes in te slaan. Daarna kwamen wij per toeval nog een mooi park tegen, daar heb je er veel van in Tokio! In de avond hebben wij samen met de andere TMA-studenten gegeten, dit was immers de laatste dag dat zij ons nog zouden zien voordat we weer terug naar Indonesië zouden gaan. Een laatste karaoke avond kon natuurlijk ook niet ontbreken! …alleen jammer dat ik nu nog steeds mijn stem kwijt ben, haha!

Op onze laatste dag in Tokio hebben wij tot laat in de middag in het Juyoh hostel gezeten. We moesten ‘s ochtends vroeg al uitchecken maar zouden pas om 23.55 uur vliegen. Die dag bestond dan ook uit gamen met Mark en Reza en de laatste paar Japanse Yen opmaken. Ja, het hostel had zelfs spelcomputers! “Streetfighter”…hoe toepasselijk in Japan!

Het is inmiddels een erg lang verhaal geworden, maar dit laat wel blijken dat ik een super tijd heb gehad in Tokio!

Salam & Cium xxx